Felietony

Z prawej strony baru widzę jakąś pulchną Japonkę,a z lewej strony baru widzę ogromniastego kucharza.Pytam klienta co On widzi(może ogarnia całość?) i czy podoba mu się mural przed Retro? „Słucham?” „A no ten,największy na ścianie obrazek w Warszawie.”-wskazuję palcem. „A wie Pani,przepraszam,ale nie zauważyłem.” Nikt z dziećmi nie przychodzi na ciastka,to nic i tak podoba mi się tu. Dawno temu w „Meloniku”,zaraz,zaraz,chwileczkę,kiedyś?byłoby… „U Abrama”, na przeciw synagogi,siedzą w melonikach starzy Żydzi… Dzisiaj vis’a vis siedzą radni miasta st.Warszawy i zakochani.Radni (ze sceny)omawiają świetlaną przyszłość naszej dzielnicy:(za rok,dwa może trzy ,najdalej)będzie pięknie,a matki,mało tego,ojcowie z dziećmi pójdą do kawiarni w niedzielne po południe.Zakochani(z kanapy) czule omawiają plany na przyszłość(oświadczyny,ślub,prezenty). Gdy tymczasem do lokalu wtargnęło trzech osiłków:Pierwszy dwumetrowy drab,Drugi chudy,żylasty, a Trzeciego nie pamiętam.Wielki podchodzi do baru i wydaje rozkaz: „Polej!” „A przepraszam,że zapytam:Pan płaci?” „Nie,no coś Ty?”(jednak ma się ten instynkt ulicy) „To nie poleję!” Wielki przechyla się nade mną,nad barem